Een man en vrouw die tot een liefdeloos huwelijk zijn gedwongen, worden bespot en te schande gemaakt als ze troost vinden in de armen van twee mannen die op hun landgoed werken.
Beroofd van aardse herinneringen, worstelt een nieuwkomer in het hiernamaals om het verleden te herstellen, in deze poëtische fantasie die een duistere reflectie biedt op persoonlijke verzoening in de schaduw van het gewelddadige verleden van Kenia. Stel je voor dat je op een dag wakker wordt in een dorre woestenij. Door geheugenverlies heb je geen idee waar je bent, wat je identiteit is en hoe je bent aangekomen. Een kleine groep vreemden heet je welkom in een nabijgelegen oaseresort en onthult je de aard van deze nieuwe realiteit. Je bent dood. En dit is het hiernamaals. Dit is wat er gebeurt met Kaleche (Nyokabi Gethaiga) in de enigmatische openingsscène van Kati Kati, de poëtische debuutfilm van schrijver-regisseur Mbithi Masya.
Twee heel verschillende vrouwen beginnen een relatie en delen verhalen over een gezamenlijke ex-vriendin. Ze zoeken nieuw perspectief in het leven en in de liefde.
Wanneer een luie jongeman zijn vader vervangt als liftbediende van een luxe wooncomplex, krijgt wat hij ziet als minderwaardig werk al snel een nieuwe betekenis.
Vader Van Paemel is boer op de hoeve van baron de Wilde. Tijdens een mondaine jachtpartij op het landgoed van de baron wordt de zachtaardige Désiré Van Paemel zo zwaar gekwetst dat hij invalide blijft.
Drie stellen, elk in een andere fase binnen hun relatie, gaan naar Ibadan voor een leuke, gezellige vakantie. Maar hun ontboezemingen dreigen roet in het eten te gooien.